Πρωινό ξύπνημα, «πριν να ροδίσει ο ήλιος» είχαμε την Παρασκευή, πριν από το Σάββατο του Λαζάρου, οι 44 ταξιδιώτες για τη μεγάλη εκδρομή των Μοντεσσοριανών Σχολείων και της Παιδαγωγικής Πρωτοπορίας με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Το αεροπλάνο βλέπετε πετούσε στις 8:20 και έπρεπε όλοι μας να είμαστε στο αεροδρόμιο στις 6:30.
Πρωινό ξύπνημα, «πριν να ροδίσει ο ήλιος» είχαμε την Παρασκευή, πριν από το Σάββατο του Λαζάρου, οι 44 ταξιδιώτες για τη μεγάλη εκδρομή των Μοντεσσοριανών Σχολείων και της Παιδαγωγικής Πρωτοπορίας με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Το αεροπλάνο βλέπετε πετούσε στις 8:20 και έπρεπε όλοι μας να είμαστε στο αεροδρόμιο στις 6:30.
Το σχολείο μας συμμετέχει στο πρόγραμμα Armabey, μαζί με 6 άλλα σχολεία της Ελλάδας και της Τουρκίας, πρόγραμμα εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας. Το πρόγραμμα έχει διαφορετικό κάθε χρόνο θέμα και διεξάγεται εξ ολοκλήρου στην αγγλική γλώσσα. Συμμετέχουν, εκτός από το σχολείο μας, το Αριστοτέλειο Κολλέγιο Θεσσαλονίκης, οι σχολές Μαμαλούκα Θεσσαλονίκης, το Baykent Κωνσταντινούπολης, το MarmaraCollege Αλικαρνασσού (Bodrum), το Baykent Αδριανούπολης και το MarmaraCollege Κωνσταντινούπολης, στα κτίρια του οποίου διεξήχθη και το φετινό Armabey. Το τελευταίο σχολείο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Κωνσταντινούπολης με 7.000 παιδιά, από Νηπιαγωγείο μέχρι Πανεπιστήμιο.
Μετά από ταξίδι 50΄ προσγειωθήκαμε στην Κωνσταντινούπολη. Γρήγορα – γρήγορα φορτώσαμε τις βαλίτσες μας στο πούλμαν που μας περίμενε και με τη συνοδεία της Τουρκάλας καθηγήτριας Εμινέ που μας συνόδευε, φτάσαμε στο τέμενος (τζαμί) του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς. Το τζαμί αυτό είναι το μεγαλοπρεπέστερο και μεγαλύτερο της Πόλης. Πηγαίνοντας για να περιηγηθούμε τους χώρους του τζαμιού είδαμε τον τάφο της Χιουρέμ και της κόρης του σουλτάνου Σουλεϊμάν. Ξαναμπήκαμε γρήγορα στο πούλμαν και φτάσαμε στην κλειστή αγορά της Κωνσταντινούπολης, με τα εκατοντάδες μαγαζιά, κάτω από κοινή στέγη. Ο έλεγχος από τον κ. Θανάση, την κα Ιωάννα, την κα Μαρία Β., την κα Γιώτα και την κα Μαρία Σ. ήταν συνεχής και η καταμέτρηση των 8 που αποτελούσαν την ομάδα του καθενός υπευθύνου γινόταν κάθε 5λεπτο, γιατί ο κόσμος ήταν πολύς και ο κίνδυνος να ξεχαστεί κάποιος μεγάλος. Ψωνίσαμε διάφορα και μετά από 2 ώρες περίπου βγήκαμε καταμετρημένοι στην έξοδο, όπου κάπου κοντά μας περίμενε το πούλμαν. Προχωρήσαμε, κι αφού περάσαμε τη μεγάλη κρεμαστή γέφυρα αφήσαμε την ευρωπαϊκή πλευρά για την ασιατική. Φτάσαμε στη θέση Πανόραμα, όπου βλέπεις όλη την Κωνσταντινούπολη, Βόσπορο, Κεράτιο κόλπο, Τοπ – Καπί, Αγία Σοφία κ.ά. Η θέα ήταν εκπληκτική αλλά καθώς μας «είχε κόψει λόρδα» σταματήσαμε στο εστιατόριο να φάμε.
Ξανά στο πούλμαν και φτάσαμε στο 5άστερο ξενοδοχείο μας Marma, στην περιοχή Maltebe. Μετά το μοίρασμα των ηλεκτρονικών κλειδιών, πήραμε τις βαλιτσούλες μας και ανεβήκαμε στα τεράστια δωμάτια. «Μπες – βγες» στα δωμάτια, «να σου πω να μου πεις», έφτασε η ώρα 12:30 για ύπνο κι έχουμε πρωινό ξύπνημα στις 7.
Μετά το πρωινό μας μπήκαμε ξανά γρήγορα στο πούλμαν, μετρηθήκαμε και πήραμε «καθ’ οδόν» τον ξεναγό μας, Έλληνα από την Πόλη. Πρώτος σταθμός η Παναγία των Βλαχερνών, όπου πρωτοψάλθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος, τον οποίο ψάλλαμε και εμείς. Αμέσως μετά πήγαμε στον Ιππόδρομο, όπου θαυμάσαμε τις 3 μεγάλες στήλες και συναντήσαμε τον κ. Χρήστο Κακαδιάρη που έφτασε με την πρωινή πτήση. Αφού μάθαμε από τον ξεναγό τα του Ιπποδρόμου και τις πολιτικές διαφωνίες που είχαν οι Πράσινοι και οι Βένετοι (από τότε υπήρχαν αυτά) κατευθυνθήκαμε προς το μπλε τζαμί. Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να βγάλεις παπούτσια και να τα κουβαλάς σε πλαστική τσάντα. Ευτυχώς που τα κορίτσια είχαν προβλέψει να ντυθούν κατάλληλα και είχαν βάλει μαντίλια. Διασχίσαμε όλο το μπλε τζαμί που πήρε το όνομα από τα μπλε – ροζ πλακάκια του και βγήκαμε από την άλλη μεριά, όπου ο ξεναγός μας μοίρασε τα ηλεκτρονικά μηχανήματα που χρειαζόμασταν να έχουμε στα αυτιά μας, για να τον ακούμε στην ξενάγηση στην Αγία Σοφία. Άντε πάλι μέτρημα και μπήκαμε επιτέλους στον γνωστότερο ναό της χριστιανοσύνης, στην Αγία του Θεού Σοφία. Φυσικό ήταν να «φάμε» εκεί πάνω από 1 έως 1:30 ώρα, θαυμάζοντας τα ψηφιδωτά, τον γυναικωνίτη, τον τεράστιο τρούλο κ.ά. Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας θα μείνει πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας. Βγαίνοντας παραδώσαμε τα ηλεκτρονικά, έλειπε όμως ένα, ευτυχώς όχι παιδί αλλά μηχάνημα. Ο Τούρκος που είχε τα μηχανήματα αφού τα μέτρησε 3 φορές τα βρήκε τελικά σωστά.
Προχωρώντας προς το Τοπ - Καπί αγοράσαμε διάφορα αναμνηστικά και θαυμάσαμε την περίφημη κρήνη έξω από το παλάτι. Μπήκαμε στους κήπους του Τοπ – Καπί, οι διαμαρτυρίες όμως για την κούραση είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Είδαμε την Αγία Ειρήνη και μπήκαμε στο πούλμαν. Λίγο αργότερα φτάσαμε κοντά στο Ζωγράφειο εκπαιδευτήριο. Για να πάμε όμως εκεί έπρεπε να περπατήσουμε στον πεζόδρομο της Πόλης, κοντά στην πλατεία Ταξίμ. Τελικά, μετά από διάφορες καταμετρήσεις, φτάσαμε στο Ζωγράφειο, ένα από τα 3 μεγάλα σχολεία της Κωνσταντινούπολης, με ιστορία 120 ετών, που δυστυχώς όμως σήμερα έχει μόνο 45 μαθητές. Μόλις μπήκαμε μέσα πήγαμε κατευθείαν στην τραπεζαρία, όπου μας προσέφεραν γεύμα και αμέσως μετά, με τα όργανά μας, φτάσαμε στη μεγάλη αίθουσα του Ζωγράφειου για να παίξουμε μουσική και να χορέψουμε ελληνικούς χορούς. Ο κ. Χρήστος και ο κ. Θανάσης παρέδωσαν στον διευθυντή κ. Γιάννη Δερμιτζόγλου το δώρο μας, αντίγραφο από το αρχαιολογικό Μουσείο και εκείνος με τη σειρά του έδωσε στα σχολεία μας αναμνηστικά διπλώματα. Μία Ελληνίδα μικρή μαθήτρια μας έπαιξε κομμάτια στο πιάνο κι εμείς για να μη μείνουμε πίσω είχαμε τον Αντώνη και τον Κώστα στο πιάνο. Αφού αποχαιρετίσαμε το σχολείο, ξαναγυρίσαμε με τα πόδια στο πούλμαν, όπου μας αποχαιρέτισε ο ξεναγός μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.
Η κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Κωνσταντινούπολη είναι εκτός λογικής. Η Αθήνα μπροστά της είναι «παιχνιδάκι». Τελικά φτάσαμε και «οργανώσαμε» πάρτι με τα παιδιά του Αριστοτέλειου, σε αίθουσα του ξενοδοχείου. Αργά το βράδυ επιτέλους πήγαμε στα δωμάτιά μας για να αρχίσουμε τα γνωστά «σούρτα φέρτα» στα δωμάτια, υπό το άγρυπνο βλέμμα της κας Γιώτας, της κας Μαρίας και της άλλης κας Μαρίας.
Κυριακή πρωί το πρόγραμμα έχει Πατριαρχείο. Ορισμένοι από εμάς δεν φάγαμε για να κοινωνήσουμε. Η κυκλοφορία την Κυριακή ήταν ευτυχώς πολύ καλύτερη. Μετά από μερικά «λαθάκια» του οδηγού, σχετικά με το δρομολόγιο, φτάσαμε επιτέλους στην πρώτη στάση μας που ήταν η Μεγάλη του Γένους Σχολή, το αρχαιότερο σχολείο της Ευρώπης, που γιορτάζει τα 560 χρόνια του. Μας άνοιξαν το επιβλητικό κόκκινο κτίριο και καθίσαμε σε μία τάξη, όπου η κα Ιωάννα «άρχισε» να διδάσκει. Γρήγορα για το Πατριαρχείο, όπου κοινωνήσαμε και αμέσως μετά περιμέναμε στον περίβολο τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος, αφού μας χαιρέτισε, έβγαλε φωτογραφία μαζί μας.
Μετά από τα απαραίτητα «ψωνάκια» φτάσαμε στο «μπακλαβατζίδικο» της Κωνσταντινούπολης, όπου αφού «κατεβάσαμε» αρκετά γλυκά πήραμε και για τους γονείς μας στο σπίτι. Με τη συνοδεία του κ. Δερμετζίογλου επιβιβαστήκαμε σε καραβάκι στο οποίο ήμασταν οι μοναδικοί επιβάτες. Η μέρα ήταν υπέροχη και, ανεβασμένοι στο κατάστρωμα του πλοίου, όπου καταναλώσαμε αρκετά αναψυκτικά με ξηρούς καρπούς, αρχίσαμε το χορό. Η ξενάγησή μας άρχισε κατά μήκος του Βοσπόρου, μέχρι το Νιχώρι, αρκετά πιο κάτω από τη δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου. Επιστρέφοντας σταματήσαμε καταμεσής στο Βόσπορο και τότε άρχισε να σερβίρεται το φαγητό στην τραπεζαρία του πλοίου με διάφορους τουρκικούς μεζέδες. Στη συνέχεια είδαμε και την ασιατική πλευρά του Βοσπόρου και κατεβήκαμε απέναντι από τον Κεράτιο κόλπο, όπου βρισκόταν το πούλμαν. Η ξενάγηση στο Βόσπορο κράτησε 4 ½ ώρες. Το εμπορικό κέντρο «Optimum» μας περίμενε για τα απαραίτητα ψώνια και μετά γραμμή για το ξενοδοχείο.
Μ. Δευτέρα πρωί – πρωί, μετά το πρωινό, βρεθήκαμε στη μεγάλη αίθουσα του Κολλεγίου για να ξεκινήσει η τελική εκδήλωση του Armabey. Μετά τις εισαγωγικές ομιλίες και τις ανταλλαγές των δώρων «παρουσίασε» πρώτο το Αριστοτέλειο και αμέσως μετά εμείς. Δέκα παιδιά παρουσίασαν, σε άψογα αγγλικά, το powerpoint με έθιμα, χορούς και συνήθειες από όλη την Ελλάδα. Αμέσως μετά ακολούθησε η αναπαράσταση του παραδοσιακού γάμου με το ξύρισμα του γαμπρού (Δαρδαμάνης) και ήρθαν και τα προικιά της νύφης (Καραθανασοπούλου), η οποία είχε «κουβαλήσει» νυφικό από την Ελλάδα. Ακολούθησε το γαμήλιο γλέντι, με χορούς και τραταρίσματα των επισήμων και στη συνέχεια εμφανίστηκαν τα άλλα σχολεία. Όπως όλοι παραδέχθηκαν, η παρουσίαση των παιδιών του Δημοτικού και του Γυμνασίου μας ήταν η καλύτερη και η πολυπληθέστερη όλων. Στο τέλος της εκδήλωσης πήγαμε όλοι μαζί, Τούρκοι και Έλληνες, για φαγητό στην τραπεζαρία.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να μαζέψουμε τα πράγματά μας, γιατί είχαμε βραδινή πτήση. Στο μεταξύ όλοι οι διευθυντές συνεργάζονται για το επόμενο Armabey. Του χρόνου είναι η σειρά της Αθήνας να υποδεχθεί τους ξένους και Έλληνες φίλους μας. Μπήκαμε στο πούλμαν και στο αεροδρόμιο άρχισαν τα γνωστά, έλεγχος στις βαλίτσες, στα διαβατήρια, αναμονή, φαγητό και λίγα ψώνια. Αργά το βράδυ, κατά τις 10:30, φτάσαμε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», όπου μας υποδέχθηκαν οι γονείς μας με τιμές ηρώων.
Αντίο Κωνσταντινούπολη, θα τα πούμε του χρόνου στην Αθήνα!
Χορεύοντας με φόντο το Βόσπορο.
Στο Τζαμί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.
Στο Μπλέ Τζαμί.
Με τον Παναγιότατο Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.
Εμείς και η Αγία Σοφία.
